11:11pm..... သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာခဲ႔ဖူးတယ္.... အဲ႔ဒီအခ်ိန္ေလးကိုေတြ႔ရင္ ဒီကမာၻေပၚမွာကိုယ့္ကို သတိရေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ ရွိတယ္တဲ႔.... ကေလးဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ ရီစရာေကာင္းတယ္လို႔ပဲဆိုဆို အဲ႔ဒီနာရီေလးကိုေတြရရင္ စိတ္ထဲကၾကည္ႏူးမိတာအမွန္ပါ....
ဘယ္သူမွ ဘယ္သူ႔အနားမွာ အျမဲမေနႏိုင္ဘူးတဲ႔.... အေတာ္မွန္တဲ႔စကားေလးပါ... ဒါေပမယ့္လက္ေတြ႔မွာ စကားေလးရဲ့အဓိပၸါယ္အတိုင္း လက္ခံႏိုင္ဖို႔ရာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ပါဘူး... ေမာင္ႏွမနည္းျပီး ၀န္ထမ္းမိဘေတြရဲ႔သမီးျဖစ္လာတဲ႔ ကၽြန္မဘ၀မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတယ္ဆိုတာ တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး...ဒါေပမယ္႔တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ တိတ္တိတ္ေလး
၀မ္းနည္းမိပါတယ္....ဘာလို႔္ငါၾကမွ တစ္ေယာက္တည္းေနရတာလဲေပါ့.... တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း သူတို႔ေတြရဲ႔အခက္အခဲကို နားလည္တဲ႔စိတ္နဲ႔ပဲ အားတင္းမိျပန္ပါတယ္... ငါ့ေဘးနားမွာသူတို႔ ရွိမေနႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲမွာ ငါအျမဲရွိေနမွာပါလို႔ ယံုၾကည္ျပီးေတာ႔ေပါ့....
သူတို႔ဂုဏ္ယူရတဲ႔သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားေပးခဲ႔ပါတယ္.... သူတို႔မွီခိုႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားေနပါတယ္.....အေ၀းတစ္ေျမျခားကို သြားရမယ္႔သမီးကို ေလဆိပ္ေလးေတာင္လိုက္မပို႔ဘူးလို႔ ကၽြန္မအခုခ်ိန္မွာအျပစ္တင္ေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကၽြန္မကိုေပးခဲ႔တာေတြအတြက္ နားလည္ခဲ႔လို႔ပါပဲ...
သူတို႔တၽြန္မေဘးနားမွာမရွိေပမယ္႔ တစ္ခါတစ္ေလအသံေလးကိုေတာင္ၾကားခြင့္မရွိေပမယ့္ အတိတ္ကပံုရိပ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ့ႏွလံုးသားကေတာ့ ေႏြးေထြးေနဆဲပါပဲ...
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ျဖစ္သင့္တာကိုဦးစားေပးရမယ္ ဆိုတဲ႔စကားကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနပါျပီ...ဘယ္အခ်ိန္မွာလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ခြင့္ရွိမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာေပမယ့္ အရင္ကထက္စာရင္နီးလာျပီလို႔ ယံုၾကည္ေနပါတယ္....တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ စီးက်လာတဲ႔မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ျပစ္ရင္း မေျပာေတာ့မယ့္ စကားလံုးေတြကို ထြက္သက္အျဖစ္ ရွိဳက္ထုတ္လိုက္မိပါတယ္.....
P.S "သမီးကိုအျမဲယံုတယ္ေနာ္" လို႔ေျပာခဲ႔တဲ႔ ကမာၻေျမတစ္ေနရာက ေဖေဖႏွင့္ေမေမသို႔.......
