------------- *********** ---------------
အႏိုင္အရွံဳးတြက္ခ်က္မထားတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္တကယ္ခ်စ္ခဲ့တယ္..............
ဒီအပိုင္းမွာ က်ိဳက္ထီးရိုးကို စတက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး အဲ့ဒီေန႔ညအထိ ကၽြန္မတို႕ရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြပါ၀င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္...
------------------- ************* ------------------
(Adventure in က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္.....)(၂၄ရက္ ၂လ ၂၀၀၉)
ရေသ႔ေတာင္မွာ လူအေတာ္ရွဳပ္ပါတယ္... ကားလိုင္းမ်ိဳးစံုက တစ္ေနရာထဲရပ္ၾကတာမို႔လည္းပါပါတယ္.... ကားေပၚကိုတက္တုန္းက စင္ေပၚကတက္ရတာမို႔ လြယ္ေပမယ့္ ဆင္းတဲ့အခါၾကေတာ့ ေလွကားကယိုင္နဲ႔နဲ႔မို႔လို႔ ေတာ္ေတာ္ကိုသတိထားျပီး ဆင္းရပါတယ္။ ေတာင္ေ၀ွး တို႔ ဦးထုပ္တို႔ေရာင္းတဲ့သူေတြ၊ အထမ္းငွားတဲ႔သူေတြကိုေက်ာ္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ကိုစတက္တဲ႔လမ္း ကိုေတြ႔ပါတယ္.... အရင္က ကားသြားတဲ့လမ္းမို႔ ကြန္ကရစ္ခင္းထားပါတယ္... ကားေနာက္မွာထားထားရတဲ့ ေက်ာပိုးအိပ္ေတြကိုေရြးျပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိပ္ ကိုယ္လြယ္ျပီး ေတာင္ကို စတက္ၾကပါတယ္....
အဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးစြာနဲ႔ အထမ္းငွားမယ့္အေၾကာင္း မစဥ္းစားတဲ့ကၽြန္မ... ပထမဆံုးအတက္ေကြ႔ကို တက္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္.... :P အဲ့ဒါနဲ႔ အနီးနားကအထမ္းလိုက္မယ့္ အေဒၚၾကီးေတြထဲက တစ္ေယာက္ကို ၂၀၀၀နဲ႔ငွားလိုက္ရပါေတာ့တယ္.... အေရးၾကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကို ယူျပီးတဲ့အခါ အေဒၚၾကီးက သူေတာင္ေပၚကေစာင့္ေနမယ္ဆိုျပီး တက္သြားခဲ့ပါတယ္...သူ့႔အသက္နဲ႔ယွဥ္ရင္ တစ္၀က္ေလာက္ေတာင္မရွိတဲ့ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ကိုရွက္မိပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ငါပါလား ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့.... :P
ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ အေအးဆိုင္ေတြ၊ အေၾကာ္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ေဒသထြက္ကုန္အသီးအႏွံေတြကို ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးေတြကို ေတ႔ြရပါတယ္... ျပီးေတာ့ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း သြားေနၾကတဲ့ ဘုရားဖူးေတြ၊ အထမ္းသမားေတြနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းေတြကို သယ္တဲ့ကားေတြကိုလည္းေတြ႔႔ရပါတယ္...တစ္လမ္းလံုးကၽြန္မလုပ္တဲ့ အလုပ္ကေတာ့ေရက ိုအားတိုင္းေသာက္တာပါပဲ....သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သတိေပးပါတယ္...ေရေသာက္ရင္ေမာတယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေရကိုမေသာက္ပဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး... ေမာလိုက္တာကလည္းမေျပာပါနဲ႔ေတာ့....ေမာလို႕ေသာက္၊ေသာက္လို့ေမာနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနတဲ့ကၽြန္မ...ဘုရားၾကီးကိုလိုက္္ရွာၾကည့္ရတာလည္း အေမာပါပဲ... ေရာက္ဖို႔နီးလာျပီလားလို႔ပါ... :P
အဲ...အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၀ နာရီေလာက္ရွိပါျပီ...ေနကလည္းပူစျပဳျပီမို႔ ပိုုျပီးေတာ့လည္း ပင္ပန္းလာပါတယ္...၁၂နာရီမထိုးခင္ ေတာင္ေပၚေရာက္ေအာင္ တက္မယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္.... ကြန္ကရစ္လမ္းဆံုးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆိုင္တန္းေလးေတြ ကာရံထားတဲ့ ေျမေလွကားထစ္ေတြကို ဆက္တက္ရပါတယ္.... အဲ့ဒီမွာေတာ့ ေဒသထြက္ေဆးဖက္၀င္ အေကာင္ေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြ၊ ေတာသစ္ခြပင္ေတြကို ေရာင္းတာေတြ႔ရပါတယ္... ေျမေလွကားထစ္ေတြကို မိနစ္၃၀ေလာက္တက္ျပီးတဲ့အခါ အလွဴခံတဲ့အေနရာကိုေတြ႔ပါတယ္... အဲ့ဒီကေန ဘယ္ဖက္ကိုေကြ႔လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘုရားအဆင္းက တည္းခိုခန္းေတြရွိတဲ့ လမ္းေလးေပၚကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္...
ဘုုရားအတက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ထမီကို၀တ္ရပါတယ္...ကၽြန္မတို႔ဆိုတာမိန္းကေလးေတြကိုေျပာတာပါ... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေဘာင္းဘီနဲ႔ဘုရားေပၚတက္လို႔မရလို႔ပါပဲ.... အဲ..ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ အထမ္းသယ္တဲ့ အေဒၚၾကီးကိုေတြ႔ပါတယ္... သူ႔ဆီက ေက်ာပိုးအိပ္ေတြကို ေရြးျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ တည္းခိုရမယ့္ ရိပ္သာဆီကိုေျပးၾကပါတယ္... အဲ့ဒီအခ်ိန္ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္... အိပ္ရဖို႔ပါပဲ.... :P
ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ျပီးတဲ့အခါ ကၽြန္မအိပ္လို႔မရေသးပါဘူး... အိမ္ကိုေရာက္ေၾကာင္း သတင္းပို႔႔ရပါဦးမယ္...အဲ့ဒါနဲ႔...ဖုန္းေခၚဖို႔ၾကိဳးစားေတာ့ ဧရိယာျပင္ပတဲ့... :P အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္နဲ႔ ေနပူထဲကို ထြက္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္.... ဖုန္းခေတြဘယ္ေလာက္ ရွိမွန္းမသိတဲ့ ကၽြန္မ ၃မိနစ္ကို ၁၀၀၀ေပးျပီးဆက္ခဲ့ပါတယ္.... ျပီးေတာ့ေအာက္ဆင္းျပီး ထမင္းစားၾကပါေသးတယ္...ဗိုက္ေတြကဆာလွျပီ မဟုတ္လား... :P ရိပ္သာကို္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခဏနား၊ေဆးေသာက္ျပီး အိပ္ဖို႔ျပင္ပါတယ္.....ေဘးမွာေတာ့ သင္းသင္းလွိဳင္က စာအုပ္ဖတ္ရင္း စကားလာေျပာေနပါတယ္...... ဒါေပမယ့္ပင္ပန္းေနတဲ့ကၽြန္မ ၾကားတစ္၀က္ မၾကားတစ္၀က္နဲ႔ အိပ္ေျပာသြားပါေတာ့တယ္ :P
အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ၄နာရီေလာက္ရွိပါျပီ....ဗိုက္ကလည္းဆာစ ျပဳျပီ္မို႔ အိပ္ရာကထျပီး စားစရာရွာပါတယ္..... ေတာ္ပါေသးတယ္...မေန႔က အာလူးေၾကာ္ေတြက်န္ေသးလို႔.... :P ဆူညံတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ႏိုးလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အားနာမိပါတယ္.....ဟီးဟီး
ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အခါ မွာေတာ့ လန္းဆန္းသြားျပီမို႔ အျပင္ဖက္ကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္....တစ္ဖက္ခန္းက ကာလနဂါးမင္းေတြကလည္း မႏိုးၾကေသးဘူးေလ.....ျပတင္းေပါက္ကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္နံရံကိုအမွီျပဳျပီး ေဆာက္ထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေလးေတြကို ေတြ႔ပါတယ္.... ဟိုဖက္ေတာင္ေလးေတြ ေပၚမွာေတာ့ေစတီေလးေတြက ညေနခင္းေနေရာင္ေအာက္မွာ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းေနခဲ့ပါတယ္....
အားလံုးႏိုးတဲ့အခါ ညစာသြားစားဖို႔ျပင္ၾကပါတယ္.... ညစာမစားခင္ ဘုရားကိုအရင္ ဦးသြားခ်ပါၾကပါတယ္... ေန႔ခင္းကပုဆိန္ေပါက္ ေပါက္ခဲ့လို႔ပါ... :P ညစာကို AK ကေကၽြးပါတယ္.... ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔မို႔ ေတာ္ေတာ္အရသာရွိပါတယ္.... :P ျပီးေတာ့ ေစာင္းတန္းက ဆိုင္ခန္းေလးေတြကို လိုက္ၾကည့္ပါတယ္.... ဆိုင္ေတြကေစ်းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔မို႔ ေသခ်ာၾကည့္ျပီး၀ယ္ရပါတယ္.... ေစ်းမစစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ တကယ္စိတ္ညစ္စရာပါ.... မ၀ယ္ဘဲျပန္ထြက္ခဲ့ရတာကမ်ားလ႔ို ဆိုင္ရွင္ေတြကမၾကည္ပါဘူး... ေနာက္ဆံုး အေပၚနားကဆိုင္မွာ T-shirt တစ္ထည္ကို ၁၉၀၀ နဲ႔၀ယ္ခဲ့ပါတယ္.... အဲ့ T-shirt ကပံုေလးကိုၾကိဳက္လို႔ပါ....က်ိဳက္ထီးရိုးဂ်စ္ပစီပံုေလးပါ...... ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ T-shirt ကို ဂ်စ္ပစီေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္..... :P
ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္.... ထိုင္ျပီးရွဴ႔ခင္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ ေနရာေလးမွာ ခဏနားျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကပါေသးတယ္.... ေလတိုက္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္လည္းေအးပါတယ္... အဲ့ဒီေနရာကေနကၽြန္မတို႔ မနက္ကတက္လာခဲ့တဲ့ ရေသ့ေတာင္ စခန္းက မီးေလးေတြကို လွမ္းျမင္ရပါတယ္....ျပီးေတာ့ ဘာသာတရားနဲ႔ယံုၾကည္မွဳအေပၚ ကၽြန္မတို႔ရဲ့အျမင္ေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါေသးတယ္...... ၁၀နာရီ ေလာက္မွာေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေန ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္..... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ဟာပုိပင္ပန္းမယ့္ေန႔ဆိုတာ သိေနလို႔ပါပဲ...... အာရံုဆြမ္းကပ္ရဦးမယ့္အျပင္ ေက်ာက္ထပ္ၾကီးသြားဖို႔ကိုပါ တိုင္ပင္ထားၾကပါေသးတယ္... တစ္ေန႔တာလုပ္ခဲ့တာေတြနဲဲ႔ မနက္လုပ္ရမွာေတြကို စဥ္းစားျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ အနားယူသြားခဲ႔ပါျပီ......
------------------- ************* ------------------
(Adventure in က်ဳိက္ထီးရိုးေတာင္.....)(၂၄ရက္ ၂လ ၂၀၀၉)
ရေသ႔ေတာင္မွာ လူအေတာ္ရွဳပ္ပါတယ္... ကားလိုင္းမ်ိဳးစံုက တစ္ေနရာထဲရပ္ၾကတာမို႔လည္းပါပါတယ္.... ကားေပၚကိုတက္တုန္းက စင္ေပၚကတက္ရတာမို႔ လြယ္ေပမယ့္ ဆင္းတဲ့အခါၾကေတာ့ ေလွကားကယိုင္နဲ႔နဲ႔မို႔လို႔ ေတာ္ေတာ္ကိုသတိထားျပီး ဆင္းရပါတယ္။ ေတာင္ေ၀ွး တို႔ ဦးထုပ္တို႔ေရာင္းတဲ့သူေတြ၊ အထမ္းငွားတဲ႔သူေတြကိုေက်ာ္ျပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ကိုစတက္တဲ႔လမ္း ကိုေတြ႔ပါတယ္.... အရင္က ကားသြားတဲ့လမ္းမို႔ ကြန္ကရစ္ခင္းထားပါတယ္... ကားေနာက္မွာထားထားရတဲ့ ေက်ာပိုးအိပ္ေတြကိုေရြးျပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိပ္ ကိုယ္လြယ္ျပီး ေတာင္ကို စတက္ၾကပါတယ္....
အဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးစြာနဲ႔ အထမ္းငွားမယ့္အေၾကာင္း မစဥ္းစားတဲ့ကၽြန္မ... ပထမဆံုးအတက္ေကြ႔ကို တက္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလာပါတယ္.... :P အဲ့ဒါနဲ႔ အနီးနားကအထမ္းလိုက္မယ့္ အေဒၚၾကီးေတြထဲက တစ္ေယာက္ကို ၂၀၀၀နဲ႔ငွားလိုက္ရပါေတာ့တယ္.... အေရးၾကီးတဲ့ပစၥည္းေတြကို ယူျပီးတဲ့အခါ အေဒၚၾကီးက သူေတာင္ေပၚကေစာင့္ေနမယ္ဆိုျပီး တက္သြားခဲ့ပါတယ္...သူ့႔အသက္နဲ႔ယွဥ္ရင္ တစ္၀က္ေလာက္ေတာင္မရွိတဲ့ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ကိုရွက္မိပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ငါပါလား ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့.... :P
ေတာင္တက္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ အေအးဆိုင္ေတြ၊ အေၾကာ္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ေဒသထြက္ကုန္အသီးအႏွံေတြကို ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးေတြကို ေတ႔ြရပါတယ္... ျပီးေတာ့ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း သြားေနၾကတဲ့ ဘုရားဖူးေတြ၊ အထမ္းသမားေတြနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္းေတြကို သယ္တဲ့ကားေတြကိုလည္းေတြ႔႔ရပါတယ္...တစ္လမ္းလံုးကၽြန္မလုပ္တဲ့ အလုပ္ကေတာ့ေရက ိုအားတိုင္းေသာက္တာပါပဲ....သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ သတိေပးပါတယ္...ေရေသာက္ရင္ေမာတယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေရကိုမေသာက္ပဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး... ေမာလိုက္တာကလည္းမေျပာပါနဲ႔ေတာ့....ေမာလို႕ေသာက္၊ေသာက္လို့ေမာနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနတဲ့ကၽြန္မ...ဘုရားၾကီးကိုလိုက္္ရွာၾကည့္ရတာလည္း အေမာပါပဲ... ေရာက္ဖို႔နီးလာျပီလားလို႔ပါ... :P
အဲ...အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၀ နာရီေလာက္ရွိပါျပီ...ေနကလည္းပူစျပဳျပီမို႔ ပိုုျပီးေတာ့လည္း ပင္ပန္းလာပါတယ္...၁၂နာရီမထိုးခင္ ေတာင္ေပၚေရာက္ေအာင္ တက္မယ္ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္.... ကြန္ကရစ္လမ္းဆံုးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆိုင္တန္းေလးေတြ ကာရံထားတဲ့ ေျမေလွကားထစ္ေတြကို ဆက္တက္ရပါတယ္.... အဲ့ဒီမွာေတာ့ ေဒသထြက္ေဆးဖက္၀င္ အေကာင္ေတြရဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြ၊ ေတာသစ္ခြပင္ေတြကို ေရာင္းတာေတြ႔ရပါတယ္... ေျမေလွကားထစ္ေတြကို မိနစ္၃၀ေလာက္တက္ျပီးတဲ့အခါ အလွဴခံတဲ့အေနရာကိုေတြ႔ပါတယ္... အဲ့ဒီကေန ဘယ္ဖက္ကိုေကြ႔လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘုရားအဆင္းက တည္းခိုခန္းေတြရွိတဲ့ လမ္းေလးေပၚကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္...
ဘုုရားအတက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ထမီကို၀တ္ရပါတယ္...ကၽြန္မတို႔ဆိုတာမိန္းကေလးေတြကိုေျပာတာပါ... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေဘာင္းဘီနဲ႔ဘုရားေပၚတက္လို႔မရလို႔ပါပဲ.... အဲ..ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ အထမ္းသယ္တဲ့ အေဒၚၾကီးကိုေတြ႔ပါတယ္... သူ႔ဆီက ေက်ာပိုးအိပ္ေတြကို ေရြးျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ တည္းခိုရမယ့္ ရိပ္သာဆီကိုေျပးၾကပါတယ္... အဲ့ဒီအခ်ိန္ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္... အိပ္ရဖို႔ပါပဲ.... :P
ပစၥည္းေတြကို ေနရာခ်ျပီးတဲ့အခါ ကၽြန္မအိပ္လို႔မရေသးပါဘူး... အိမ္ကိုေရာက္ေၾကာင္း သတင္းပို႔႔ရပါဦးမယ္...အဲ့ဒါနဲ႔...ဖုန္းေခၚဖို႔ၾကိဳးစားေတာ့ ဧရိယာျပင္ပတဲ့... :P အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ မထြက္ခ်င္ထြက္ခ်င္နဲ႔ ေနပူထဲကို ထြက္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္.... ဖုန္းခေတြဘယ္ေလာက္ ရွိမွန္းမသိတဲ့ ကၽြန္မ ၃မိနစ္ကို ၁၀၀၀ေပးျပီးဆက္ခဲ့ပါတယ္.... ျပီးေတာ့ေအာက္ဆင္းျပီး ထမင္းစားၾကပါေသးတယ္...ဗိုက္ေတြကဆာလွျပီ မဟုတ္လား... :P ရိပ္သာကို္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခဏနား၊ေဆးေသာက္ျပီး အိပ္ဖို႔ျပင္ပါတယ္.....ေဘးမွာေတာ့ သင္းသင္းလွိဳင္က စာအုပ္ဖတ္ရင္း စကားလာေျပာေနပါတယ္...... ဒါေပမယ့္ပင္ပန္းေနတဲ့ကၽြန္မ ၾကားတစ္၀က္ မၾကားတစ္၀က္နဲ႔ အိပ္ေျပာသြားပါေတာ့တယ္ :P
အိပ္ရာကႏိုးေတာ့ ၄နာရီေလာက္ရွိပါျပီ....ဗိုက္ကလည္းဆာစ ျပဳျပီ္မို႔ အိပ္ရာကထျပီး စားစရာရွာပါတယ္..... ေတာ္ပါေသးတယ္...မေန႔က အာလူးေၾကာ္ေတြက်န္ေသးလို႔.... :P ဆူညံတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ႏိုးလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အားနာမိပါတယ္.....ဟီးဟီး
ေရခ်ိဳးျပီးတဲ့အခါ မွာေတာ့ လန္းဆန္းသြားျပီမို႔ အျပင္ဖက္ကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ပါတယ္....တစ္ဖက္ခန္းက ကာလနဂါးမင္းေတြကလည္း မႏိုးၾကေသးဘူးေလ.....ျပတင္းေပါက္ကေနၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္နံရံကိုအမွီျပဳျပီး ေဆာက္ထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေလးေတြကို ေတြ႔ပါတယ္.... ဟိုဖက္ေတာင္ေလးေတြ ေပၚမွာေတာ့ေစတီေလးေတြက ညေနခင္းေနေရာင္ေအာက္မွာ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းေနခဲ့ပါတယ္....
အားလံုးႏိုးတဲ့အခါ ညစာသြားစားဖို႔ျပင္ၾကပါတယ္.... ညစာမစားခင္ ဘုရားကိုအရင္ ဦးသြားခ်ပါၾကပါတယ္... ေန႔ခင္းကပုဆိန္ေပါက္ ေပါက္ခဲ့လို႔ပါ... :P ညစာကို AK ကေကၽြးပါတယ္.... ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔မို႔ ေတာ္ေတာ္အရသာရွိပါတယ္.... :P ျပီးေတာ့ ေစာင္းတန္းက ဆိုင္ခန္းေလးေတြကို လိုက္ၾကည့္ပါတယ္.... ဆိုင္ေတြကေစ်းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔မို႔ ေသခ်ာၾကည့္ျပီး၀ယ္ရပါတယ္.... ေစ်းမစစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ တကယ္စိတ္ညစ္စရာပါ.... မ၀ယ္ဘဲျပန္ထြက္ခဲ့ရတာကမ်ားလ႔ို ဆိုင္ရွင္ေတြကမၾကည္ပါဘူး... ေနာက္ဆံုး အေပၚနားကဆိုင္မွာ T-shirt တစ္ထည္ကို ၁၉၀၀ နဲ႔၀ယ္ခဲ့ပါတယ္.... အဲ့ T-shirt ကပံုေလးကိုၾကိဳက္လို႔ပါ....က်ိဳက္ထီးရိုးဂ်စ္ပစီပံုေလးပါ...... ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ T-shirt ကို ဂ်စ္ပစီေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္..... :P
ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္.... ထိုင္ျပီးရွဴ႔ခင္းၾကည့္လို႔ရတဲ့ ေနရာေလးမွာ ခဏနားျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကပါေသးတယ္.... ေလတိုက္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္လည္းေအးပါတယ္... အဲ့ဒီေနရာကေနကၽြန္မတို႔ မနက္ကတက္လာခဲ့တဲ့ ရေသ့ေတာင္ စခန္းက မီးေလးေတြကို လွမ္းျမင္ရပါတယ္....ျပီးေတာ့ ဘာသာတရားနဲ႔ယံုၾကည္မွဳအေပၚ ကၽြန္မတို႔ရဲ့အျမင္ေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါေသးတယ္...... ၁၀နာရီ ေလာက္မွာေတာ့ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေန ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္..... ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ဟာပုိပင္ပန္းမယ့္ေန႔ဆိုတာ သိေနလို႔ပါပဲ...... အာရံုဆြမ္းကပ္ရဦးမယ့္အျပင္ ေက်ာက္ထပ္ၾကီးသြားဖို႔ကိုပါ တိုင္ပင္ထားၾကပါေသးတယ္... တစ္ေန႔တာလုပ္ခဲ့တာေတြနဲဲ႔ မနက္လုပ္ရမွာေတြကို စဥ္းစားျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ့မ်က္လံုးေတြဟာ အနားယူသြားခဲ႔ပါျပီ......
Subscribe to:
Posts (Atom)
